برنده سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری برای فیلم های «در مسیر تندباد» و «اعتراض» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در تمامی کشورهای دنیا هنرمندان به خصوص پیشکسوتان جایگاه ویژه ای دارند و مسئولان آن ها را روی چشم های شان می گذارند و در همه حال و همه شرایط از آن ها دلجویی می کنند اما متأسفانه در کشور ما قضیه معکوس است و هنرمندان از کمترین جایگاهی نزد مدیران برخوردار نیستند.

این سینماگر برجسته تأکید کرد: این وظیفه یکایک دستگاه های فرهنگی و هنری از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان صدا و سیما، خانه هنرمندان و مخصوصاً سازمان سینمایی و خانه سینما است که در این دوران کرونا قدمی برای بهبود وضعیت بحران زده زندگی هنرمندان بردارند اما دریغ از کمترین کاری!؛ البته احتمالاً هرچه بتوانند برای دوستان و آشنایان و رفقای شان انجام می دهند اما بنده و امثال بنده در این وانفسا از هر رسیدگی بی بهره می مانیم.

خانزادی در بخش دیگری از این گفتگو یادآور شد: من در بیش از ۱۰۰۰ فیلم سینمایی کار کرده ام؛ از سال ۱۳۴۷ که وارد عرصه سینما شدم تا همین حالا تمام زندگی ام را وقف رشد و اعتلای سینمای کشور کرده ام؛ در دوران انقلاب و سال های دفاع مقدس با افتخار حضور داشتم و هرچه در توانم بود انجام دادم؛ در کارنامه کاری من بیش از ۲۰۰ فیلم دفاع مقدسی دیده می شود و تاکنون چندین جایزه از جشنواره فیلم انقلاب و دفاع مقدس دریافت کرده ام اما افسوس و دریغ از اینکه این مسائل برای آقایان مدیر و مسئول کمترین اهمیتی داشته باشد و آن ها از ما یادی بکنند.

صدابردار سریال های تلویزیونی «مردان آنجلس» و «سفر سبز» خاطرنشان کرد: بنده در سال ۱۳۹۶ بیمار شدم و کارم به جراحی قلب و تعویض دریچه رسید اما دریغ از آنکه حتی یک نفر از اهالی هنر و مدیرانی که این همه از بنده تعریف می کردند و استاد استاد خطابم می کردند حالی از من بپرسند! در عوض تا توانستند بی محلی کردند، تهیه کنندگان دستمزدهایم را ندادند و من در این بحران اقتصادی بیش از ۷۰ میلیون تومان منهای پول بیمه ام از جیبم خرج کردم.

وی ادامه داد: در این سال های اخیر که با بیکاری دست و پنجه نرم می کنم حتی یک نفر از مدیران خانه سینما و سازمان سینمایی حالم را نپرسیدند؛ زمانی که مشکلم را با آقای شاهسواری به عنوان مدیرعامل خانه سینما که جامعه اصناف سینمای ایران است و باید خدمات صنفی به اعضایش ارائه کند در میان گذاشتم، هیچ قدمی برایم برنداشتند. حتی آقای حیدریان رئیس وقت سازمان سینمایی که به من وعده دادند مشکلم را حل می کنند ۲ سال وقت مرا با این بیماری ام تلف کردند و مرا بردند و آوردند و در نهایت هیچ کمکی نکردند.

صدابردار فیلم های سینمایی «سربازهای جمعه» و «ازدواج به سبک ایرانی» تصریح کرد: پیشکسوتان سینما همواره مورد بی مهری قرار می گیرند؛ هیچ کس در این سینما حتی نیم نگاهی به ما نمی اندازد و این در حالی است که بنده و امثال بنده سال ها برای رشد سینمای کشور تلاش های شبانه روزی کردیم و اگر نبودیم امروز سینمایی وجود نداشت. بنده پس از سال ها حضور در سینما به این نتیجه رسیه ام که در کار هنر هیچ احترام واقعی وجود ندارد و آدم ها تا زمانی که به انسان نیاز دارند جواب سلام او را می دهند و اگر کاری نداشته باشند به راحتی دیگران را فراموش می کنند.

این صدابردار پیشکسوت با انتقاد از رفتار بد مسئولان خانه سینما اظهار داشت: همین خانه سینمایی که اقایان الآن در آنجا نشسته اند را بنده و چند نفر دیگر دوندگی کردیم و زمینش را خریدیم به امید آنکه مأمن و سرپناهی برای اهالی سینما باشد اما امروزه وضعیت این نهاد صنفی به جایی رسیده که حتی مسئولان صنف خودمان هم هیچ یادی از ما نمی کنند و حالی از ما نمی پرسند!